"Bugünün küçükleri, yarının büyükleridir."

"Küçük hanımlar, küçük beyler! Sizler hepiniz geleceğin bir gülü, yıldızı, bir mutluluk parıltısısınız! Memleketi asıl aydınlığa boğacak sizsiniz. Kendinizin ne kadar mühim, kıymetli olduğunuzu düşünerek ona göre çalışınız. Sizlerden çok şeyler bekliyoruz."

- Mustafa Kemal ATATÜRK



Atatürk'ten sonra gelen hiç bir cumhurbaşkan, başbakan veya bir asker bir çocuğu elinden tutup da resim sergisi gezmeye götürmedi.

Hiç bir cumhurbaşkanı veya başbakan çocuğu protokol sırasının en önüne oturtmadı.

Hiçbir cumhurbaşkanı bir çocuğu salıncakta sallamadı. Bir çocuğu taşıttan kendi elleriyle indirmedi. Bir yabancı konukla birlikteyken yanına çocuk almadı. Bir yetişkini dinlerken gösterdiği ciddiyetle dinlemedi. Onlarla birlikte denize girmedi, objektiflere poz vermedi. Onlarla gezintilere çıkmadı. Onlara el öptürtmemezlik yapmadı.

Tüm bunlar bir yana, 1938'den itibaren bu ülkede yetişkin insan ile çocuk dostluğu, arkadaşlığı diye bir şey kalmadı.

Yine oysa, sadece kendi tarihimizde değil, dünya tarihinde dahi çocuklara Atatürk ölçeğinde önem ve değer veren, onları Atatürk kadar ciddiye alan bir başka kimse yok. Bunun böyle olduğu yüzlerce fotoğrafla/belgeyle sabittir.

Türkiye'nin özellikle batılı ülkelerdeki imajını düzeltecek başlıca faktör, Atatürk'ün çocuklara gösterdiği inanılmaz derecedeki olağanüstü ilgidir. Özellikle dünyanın içinde bulunduğu bugünkü sevgisizlik çağında, insanlık barışına hizmet edebilecek en etkili sevgi ve barış mesajı, Atatürk-çocuk arkadaşlığından başkası değildir.

Atatürk'ün beynindeki çocuk imgesinden, gönlündeki çocuk sevgisinden en iddialı Atatürkçülerimizin bile haberi yok. Bir ulusal günün onlara armağan edilmesinin taşıdığı anlamdan öte bir şey bilmiyorlar.